Μαζί με τα χλωρά να καίγονται και τα ξερά? Ένα δίλημμα το οποίο είναι πιθανό να φαίνεται αστείο ή ακόμα και γελοίο αλλά τώρα τελευταία ειδικά το συναντάω πάρα πολύ συχνά. Καταρχάς να θέσω το θέμα με κάμποσα παραδείγματα:
Παράδειγμα 1ο: έχουμε 2 κατά συρροήν μανιακούς δολοφόνους. Έγιναν οι απαραίτητες συλλήψεις υπόπτων και καταλήξαμε σε καμιά 10αριά άτομα. Μας είναι αδύνατο να ξεχωρίσουμε ποιοι από αυτούς είναι υπεύθυνοι για τον φόνο. Επομένως τι κάνουμε? Τους αφήνουμε ελεύθερους στην κοινωνία όλους ή τους κρατάμε για πάντα να σαπίσουν στην φυλακή?
Μετά από αυτό το 1ο παράδειγμα βλέπουμε πως το αρχικό "Χλωρά και Ξερά" μετασχηματίζεται στο "γίνεται κάτι κακό με στόχο ένα μεγαλύτερο καλό".
Παράδειγμα 2ο (αληθινό): Στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είχαν στηθεί πάρα πολλές παγίδες και θυσιαστεί πάρα πολλοί άνθρωποι. Μία από αυτές ήταν η εξής: Η περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι Βρετανοί είχαν σπάσει τον κώδικα επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαν στα μηνύματά τους οι δυνάμεις του Άξονα. Οι Γερμανοί αντίστοιχα δεν κατάφεραν να σπάσουν τον πραγματικό κώδικα των Άγγλων. Αντίθετα οι Άγγλοι έστελναν αγγελιοφόρους φέροντας ψεύτικα μηνύματα σε ψεύτικο κώδικα περιμένοντας να τους πιάσουν και να τους δολοφονήσουν οι Γερμανοί. Μία από αυτές τις κομπίνες ήταν αυτή που έγινε για την απόβαση στην Νορμανδία. Όλα τα ψεύτικα μηνύματα που έστελναν έλεγαν για απόβαση κοντά στο Καλαί. Ο Χίτλερ πείστηκε επαρκώς και έχτισε εκεί το περίφημο "Ουράνιο Τείχος". Για να πειστεί στάλθηκαν από τον Τσώρτσιλ 2 μονάδες για απόβαση στο Καλαί. Η απόβαση έγινε τελικά στην Νορμανδία και το Γ' Ράιχ κατέρρευσε. Ο Τσώρτσιλ εξυμνήθηκε ως μέγιστος πολιτικός ηγέτης. Δεν αντιλέγω απαραίτητα. Αλλά όλες αυτές οι ζωές που χάθηκαν? Όντως έσωσαν την Ευρώπη αλλά με τι κόστος... Δεν καταδικάζω το ότι θυσιάστηκαν. Το να θυσιάζονταν για την πατρίδα τους με την θέλησή τους το επικροτώ. Όμως αυτούς τους ανθρώπους τους ποιος ξέρει αν τους κορόιδεψαν? Γιατί τους έστελναν σε βέβαιο θάνατο και με στόχο να πεθάνουν για να πείσουν τον Χίτλερ ή να δώσουν ψεύτικα μηνύματα. Ήξεραν άραγε ότι τους έστελναν σε αποστολή αυτοκτονίας? Τελικά ο Τσώρτσιλ είναι τόσο μεγάλος πολιτικός και Άνθρωπος?
Έχουμε και άλλες προεκτάσεις: "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα?". Και τα παραδείγματα συνεχίζουν και πληθαίνουν:
Παράδειγμα 3ο: Οι συσκευές και τα μέσα παρακολούθησης! Πότε παραβιάζεται η ελευθερία μας? Συχνά λέμε ότι η ελευθερία και τα όρια των δικαιωμάτων μας εκτείνονται μέχρι εκεί που αρχίζουν τα όρια των δικαιωμάτων του άλλου. Και βλέπουμε την γνωστή ζυγαριά με "προσωπική και εθνική ασφάλεια" και "ελευθερία και προσωπικά δεδομένα". Τελικά οι κάμερες είναι πανάκειες? Για να πιάσουμε τους εγκληματίες θα παραβιάσουμε τα προσωπικά δεδομένα των υπολοίπων? Φοβερό θέμα και ότι πρέπει για μελλοντική ανάλυση για αυτό το αφήνω εδώ.
Λοιπόν να θυσιάσουμε λίγο ελευθερία για λίγο παραπάνω ασφάλεια? Η απάντηση που θα δίναμε εξαρτάται πάρα πολύ και από το background και τις προσλαμβάνουσές μας που τόσο πολύ διαφέρουν.
Παράδειγμα 4ο (σύγχρονο και αμφιλεγόμενο όπως όλα): Σε πορεία συνέλαβαν 50 άτομα. Ανάμεσά τους είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι όλοι ένοχοι. Επίσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι όλοι αθώοι. Τι κάνουμε λοιπόν? Διαμαρτυρόμαστε να ελευθερωθούν όλοι και οι ένοχοι να επαναλάβουν τα ίδια? Ή τους αφήνουμε "χλωρούς" και "ξερούς" να καούν στην φυλακή?
Και παραθέτω και ένα τελευταίο παράδειγμα από το ηλεκτρονικό μας φόρουμ:
Παράδειγμα 5ο: Ένα άτομο πολύ συχνά γράφει σε ένα φόρουμ μόνο για να προκαλέσει/ενοχλήσει/πυροδοτήσει αντιδράσεις. Το κακό είναι ότι κατά την ταπεινή μου άποψη δεν πιστεύει αυτά που λέει. Μπορώ όμως να του στερήσω το δικαίωμα έκφρασης? Προφανώς όχι. Φτάνει όμως κάποια στιγμή που τα όσα κάνει και γράφει συμπαρασύρουν όλους τους υπολοίπους και το φόρουμ γίνεται μπάχαλο. Αν τελικά καταλήξουμε στην εξής κατάσταση: "ένα άτομο να καταστρέφει την ενημέρωση και την συζήτηση όλων των υπολοίπων" τότε τι πρέπει να γίνει? Πρέπει να παυτεί?
Τώρα θα σας πω την γνώμη μου πλέον (αφού εξήγησα τις διαστάσεις) για τα χλωρά και τα ξερά. Κατά την γνώμη μου τα χλωρά πρέπει να προστατεύονται με κάθε τρόπο! Δεν αναφέρομαι σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα αφού ανάλογα με το παράδειγμα διαφοροποιείται και η θέση μου. Για παράδειγμα στο δεύτερο διαφωνώ κάθετα. Είναι βέβαιο ότι δεν θα ήμουν καλός ως ηγέτης κι μάλιστα εν καιρώ πολέμου αφού η αδιαφορία (καθώς φαίνεται) για την ανθρώπινη ζωή είναι καίριας σημασίας. Δεν μπορώ πάντως να δικαιολογήσω την απώλεια χαμένων ζωών με τέτοιο τρόπο έστω και αν ήταν για τέτοιο σκοπό. Η άποψη να καούν τα χλωρά με τα ξερά είναι από τις πιο άδικες/αδιάφορες/συχνά καταστροφικές. Παρόλα αυτά το απώτερο καλό δεν είναι στόχος μας? Μερικές φορές η παραπάνω άποψη μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια. Μπορούμε όμως να μετέλθουμε οποιωνδήποτε μέσων για να το πετύχουμε? Σίγουρα όχι. Αλλά τότε?
Παραπάνω έχω θέσει πάρα πολλές ερωτήσεις. Μην περιμένετε να τις απαντήσω πάντως! Αν υπήρχαν έτσι εύκολα απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα θα είχαμε λύσει όλα τα προβλήματά μας! Για να πω την αλήθεια αυτό που θέλω είναι να σώζουμε τα χλωρά και να καίμε τα ξερά αν και αυτό είναι πλήρως ουτοπικό.. Ίσως φταίει το ότι δεν μου αρέσουν οι μέσες λύσεις! Τέλοσπάντων πέρασα άλλο ένα μεσημέρι με τις αμπελοφιλοσοφίες μου. Ελπίζω να προβληματιστήκατε και εσείς μαζί μου και πλέον η φράση "ε μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά" να απέκτησε ένα περισσότερο εμπλουτισμένο νόημα...
Καλό Σαββατόβραδο!
Παράδειγμα 1ο: έχουμε 2 κατά συρροήν μανιακούς δολοφόνους. Έγιναν οι απαραίτητες συλλήψεις υπόπτων και καταλήξαμε σε καμιά 10αριά άτομα. Μας είναι αδύνατο να ξεχωρίσουμε ποιοι από αυτούς είναι υπεύθυνοι για τον φόνο. Επομένως τι κάνουμε? Τους αφήνουμε ελεύθερους στην κοινωνία όλους ή τους κρατάμε για πάντα να σαπίσουν στην φυλακή?
Μετά από αυτό το 1ο παράδειγμα βλέπουμε πως το αρχικό "Χλωρά και Ξερά" μετασχηματίζεται στο "γίνεται κάτι κακό με στόχο ένα μεγαλύτερο καλό".
Παράδειγμα 2ο (αληθινό): Στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είχαν στηθεί πάρα πολλές παγίδες και θυσιαστεί πάρα πολλοί άνθρωποι. Μία από αυτές ήταν η εξής: Η περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι Βρετανοί είχαν σπάσει τον κώδικα επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαν στα μηνύματά τους οι δυνάμεις του Άξονα. Οι Γερμανοί αντίστοιχα δεν κατάφεραν να σπάσουν τον πραγματικό κώδικα των Άγγλων. Αντίθετα οι Άγγλοι έστελναν αγγελιοφόρους φέροντας ψεύτικα μηνύματα σε ψεύτικο κώδικα περιμένοντας να τους πιάσουν και να τους δολοφονήσουν οι Γερμανοί. Μία από αυτές τις κομπίνες ήταν αυτή που έγινε για την απόβαση στην Νορμανδία. Όλα τα ψεύτικα μηνύματα που έστελναν έλεγαν για απόβαση κοντά στο Καλαί. Ο Χίτλερ πείστηκε επαρκώς και έχτισε εκεί το περίφημο "Ουράνιο Τείχος". Για να πειστεί στάλθηκαν από τον Τσώρτσιλ 2 μονάδες για απόβαση στο Καλαί. Η απόβαση έγινε τελικά στην Νορμανδία και το Γ' Ράιχ κατέρρευσε. Ο Τσώρτσιλ εξυμνήθηκε ως μέγιστος πολιτικός ηγέτης. Δεν αντιλέγω απαραίτητα. Αλλά όλες αυτές οι ζωές που χάθηκαν? Όντως έσωσαν την Ευρώπη αλλά με τι κόστος... Δεν καταδικάζω το ότι θυσιάστηκαν. Το να θυσιάζονταν για την πατρίδα τους με την θέλησή τους το επικροτώ. Όμως αυτούς τους ανθρώπους τους ποιος ξέρει αν τους κορόιδεψαν? Γιατί τους έστελναν σε βέβαιο θάνατο και με στόχο να πεθάνουν για να πείσουν τον Χίτλερ ή να δώσουν ψεύτικα μηνύματα. Ήξεραν άραγε ότι τους έστελναν σε αποστολή αυτοκτονίας? Τελικά ο Τσώρτσιλ είναι τόσο μεγάλος πολιτικός και Άνθρωπος?
Έχουμε και άλλες προεκτάσεις: "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα?". Και τα παραδείγματα συνεχίζουν και πληθαίνουν:
Παράδειγμα 3ο: Οι συσκευές και τα μέσα παρακολούθησης! Πότε παραβιάζεται η ελευθερία μας? Συχνά λέμε ότι η ελευθερία και τα όρια των δικαιωμάτων μας εκτείνονται μέχρι εκεί που αρχίζουν τα όρια των δικαιωμάτων του άλλου. Και βλέπουμε την γνωστή ζυγαριά με "προσωπική και εθνική ασφάλεια" και "ελευθερία και προσωπικά δεδομένα". Τελικά οι κάμερες είναι πανάκειες? Για να πιάσουμε τους εγκληματίες θα παραβιάσουμε τα προσωπικά δεδομένα των υπολοίπων? Φοβερό θέμα και ότι πρέπει για μελλοντική ανάλυση για αυτό το αφήνω εδώ.
Λοιπόν να θυσιάσουμε λίγο ελευθερία για λίγο παραπάνω ασφάλεια? Η απάντηση που θα δίναμε εξαρτάται πάρα πολύ και από το background και τις προσλαμβάνουσές μας που τόσο πολύ διαφέρουν.
Παράδειγμα 4ο (σύγχρονο και αμφιλεγόμενο όπως όλα): Σε πορεία συνέλαβαν 50 άτομα. Ανάμεσά τους είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι όλοι ένοχοι. Επίσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι όλοι αθώοι. Τι κάνουμε λοιπόν? Διαμαρτυρόμαστε να ελευθερωθούν όλοι και οι ένοχοι να επαναλάβουν τα ίδια? Ή τους αφήνουμε "χλωρούς" και "ξερούς" να καούν στην φυλακή?
Και παραθέτω και ένα τελευταίο παράδειγμα από το ηλεκτρονικό μας φόρουμ:
Παράδειγμα 5ο: Ένα άτομο πολύ συχνά γράφει σε ένα φόρουμ μόνο για να προκαλέσει/ενοχλήσει/πυροδοτήσει αντιδράσεις. Το κακό είναι ότι κατά την ταπεινή μου άποψη δεν πιστεύει αυτά που λέει. Μπορώ όμως να του στερήσω το δικαίωμα έκφρασης? Προφανώς όχι. Φτάνει όμως κάποια στιγμή που τα όσα κάνει και γράφει συμπαρασύρουν όλους τους υπολοίπους και το φόρουμ γίνεται μπάχαλο. Αν τελικά καταλήξουμε στην εξής κατάσταση: "ένα άτομο να καταστρέφει την ενημέρωση και την συζήτηση όλων των υπολοίπων" τότε τι πρέπει να γίνει? Πρέπει να παυτεί?
Τώρα θα σας πω την γνώμη μου πλέον (αφού εξήγησα τις διαστάσεις) για τα χλωρά και τα ξερά. Κατά την γνώμη μου τα χλωρά πρέπει να προστατεύονται με κάθε τρόπο! Δεν αναφέρομαι σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα αφού ανάλογα με το παράδειγμα διαφοροποιείται και η θέση μου. Για παράδειγμα στο δεύτερο διαφωνώ κάθετα. Είναι βέβαιο ότι δεν θα ήμουν καλός ως ηγέτης κι μάλιστα εν καιρώ πολέμου αφού η αδιαφορία (καθώς φαίνεται) για την ανθρώπινη ζωή είναι καίριας σημασίας. Δεν μπορώ πάντως να δικαιολογήσω την απώλεια χαμένων ζωών με τέτοιο τρόπο έστω και αν ήταν για τέτοιο σκοπό. Η άποψη να καούν τα χλωρά με τα ξερά είναι από τις πιο άδικες/αδιάφορες/συχνά καταστροφικές. Παρόλα αυτά το απώτερο καλό δεν είναι στόχος μας? Μερικές φορές η παραπάνω άποψη μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια. Μπορούμε όμως να μετέλθουμε οποιωνδήποτε μέσων για να το πετύχουμε? Σίγουρα όχι. Αλλά τότε?
Παραπάνω έχω θέσει πάρα πολλές ερωτήσεις. Μην περιμένετε να τις απαντήσω πάντως! Αν υπήρχαν έτσι εύκολα απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα θα είχαμε λύσει όλα τα προβλήματά μας! Για να πω την αλήθεια αυτό που θέλω είναι να σώζουμε τα χλωρά και να καίμε τα ξερά αν και αυτό είναι πλήρως ουτοπικό.. Ίσως φταίει το ότι δεν μου αρέσουν οι μέσες λύσεις! Τέλοσπάντων πέρασα άλλο ένα μεσημέρι με τις αμπελοφιλοσοφίες μου. Ελπίζω να προβληματιστήκατε και εσείς μαζί μου και πλέον η φράση "ε μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά" να απέκτησε ένα περισσότερο εμπλουτισμένο νόημα...
Καλό Σαββατόβραδο!
8 comments:
Ωραίο το ποστ για τα χλωρά και τα ξερά, συνάδελφε. Όντως, σε βάζει σε προβληματισμό... Δεν ξέρω τι να απαντήσω... Ίσως κάποτε γράψω κάτι σχετικό.
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα.
Ευχαριστώ αγαπητέ Vango!(επιτέλους ένα άνθρωπος διάβασε το blog μου!). Βλέπω έχεις και εσύ! Πάω να διαβάσω! Άσε και είχα κάνει και βλακεία και δεν είχα επιτρέψει το ανώνυμο commenting. Τώρα το διόρθωσα.
Πιστέυω ότι το κριτήριο πρέπει είναι το κέρδος της καύσεως των ξερών και όχι τόσο η ζημία της καύσεως των χλωρών. Για παράδειγμα το κέρδος στο παράδειγμα της απόβασης στη Νορμανδία ήταν πολύ περισσότερες ζωές από αυτές των στρατιωτών που στάλθηκαν σαν πρόβατα στη σφαγή. Αντιθέτως στο παράδειγμα με τις συλλήψεις το κέρδος θα ήταν 10 μολότωφ λιγότερες (που συμφωνώ ότι κάνουν κακό στο φοιτητικό κίνημα) ενώ η ζημία από την καταδίκη των απλών διαδηλωτών θα ήταν η τρομοκράτηση των μαζών και έτσι η ζημιά θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, σύν το ότι κάποιοι θα καταδικάζονταν άδικα.
Γενικά συμφωνώ με αυτά που λες γιατί είναι απόλυτα λογικά! Και έχουν περάσει πολλές φορές από το μυαλό μου. Απλά νομίζω ότι τελικά πρέπει να κάνουμε έναν συσχετισμό κέρδους-απώλειας αφού είναι εξίσου σημαντικά. Στην περίπτωση του Β' Π.Π. σίγουρα το κέρδος τελικά ήταν τεράστιο. Δικαιολογείται επομένως η πράξη? Το να θυσιάσεις την ζωή σου για την ελευθερία είναι σίγουρα κάτι ευγενικό. Το να θυσιάσεις την ζωή του άλλου και μάλιστα εν αγνοία του? Για μένα η λογική στηρίζει την κίνηση που έγινε, το συναίσθημα την καταδικάζει..
Αν είναι φίλε Ethan το συναίσθημα να εξουσιάζει τη λογική τότε την πατήσαμε....
Εγώ πάλι είμαι πολύ ρομαντικός (και βλάκας ίσως) που εκ του ασφαλούς μεν υποστηρίζω ότι θα προστάτευα τα χλωρά και σε καμία περίπτωση πάντως δε θα τα έβαζα εγώ ο ίδιος στη φωτιά με τα ξερά.
Χθες είδα το insomnia. Ξανά! Και αντιλήφθηκα ότι δεν είναι απλά το συναίσθημα. Είναι οι αξίες και οι αρχές. Είναι το super ego. Χμμ ψήνομαι για γράψω για αυτό..
Ας γίνουμε ακόμη πιο ρομαντικοί: Δεν υπάρχουν εν γένει ξερά και χλωρά. Υπάρχει απλώς πολύς υποκειμενισμός, ελπίζω να υπάρχει και αισιοδοξία. Υπό άλλες συνθήκες αυτά τα "ξερά" θα ήταν πολύ γόνιμα, ίσως και "χλωρά".
Ειδικά όταν μιλάμε για forum και trolls, αυτά τα "ξερά" ίσως θελήσουν πρόσκαιρα να στρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου πάνω τους γράφοντας διάφορα πράγματα. Έτσι, για λίγο, είναι και αυτά σε θέση ισχύος και ηδονίζονται. Οπότε αν πας και τους φιμώσεις "για το γενικότερο-απώτερο καλό", απλά θα ξαναχτυπήσουν. Ούτως ή άλλως, όταν ξεφεύγει ένα topic έχουν ευθύνη όλοι.
Post a Comment