Κατάληψη!

Είναι το θέμα των ημερών (ή και των μηνών)! Δεν περνάει μέρα που να μην μιλήσουμε για αυτή! Βρίσκεται στα στόματα όλων, κάποιοι την υποστηρίζουν και κάποιοι την καταδικάζουν. Πάνω που είχα πάρει φόρα και λέω για τι να γράψω τώρα αυτή η λέξη ήρθε και κουδούνισε στο μυαλό μου! Πάμε λοιπόν. Θα γράψω για την κατάληψη συγκεκριμένα και όχι για τις κινητοποιήσεις (αν και μπορεί να αναφερθώ λίγο και σε αυτές :-) ).

Καταρχήν να πω ότι δεν θεωρώ την κατάληψη πανεπιστημιακού ιδρύματος και μαζί με τις (ειρηνικές) πορείες τις θεωρώ ως τις ύστατες δυνάμεις που έχουν οι φοιτητές στα χέρια τους προκειμένου να αντισταθούν σε ενδεχόμενες αλλαγές που μπορεί να προωθούνται και να θίγουν τα συμφέροντα των φοιτητών. Δεν λέω ότι οι αλλαγές που προωθούνται θίγουν τα συμφέροντά μας αλλά ούτε και το αντίστροφο. Ίσως μια άλλη φορά, τώρα γράφω αμιγώς περί κατάληψης.

Γενικά δεν πιστεύω ούτε στο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" ούτε στο "κάνω ένα κακό για ένα μεγαλύτερο καλό". Για να γίνει πιο ξεκάθαρο ως "κακό" εννοώ την κατάληψη. Γιατί δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος φοιτητής που να θεωρεί τν κατάληψη καλή για το πανεπιστήμιο. Παρόλα αυτά σε ακραίες καταστάσεις μπορώ να την δικαιολογήσω. Αν πχ τα όσα προωθούνται είναι τόσο καταστροφικά για τον φοιτητικό πληθυσμό μπορώ να δικαιολογήσω μια κατάληψη (το "μια" δεν είναι αριθμητικό).

Τώρα θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα από το παρελθόν την οποία φαντάζομαι πολλοί από εσάς θα θυμάστε:

Η πρώτη μου εμπειρία από κατάληψη με γυρνάει στην 1η γυμνασίου. Πρέπει να ήταν κοντά στα Χριστούγεννα του 1998 με την περίφημη μεταρρύθμιση Αρσένη. Ήμουν άλλο ένα μικρό ντροπαλό παιδάκι και θυμάμαι εκείνη την μέρα σαν σήμερα. Με πήγε ο πατέρας μου σχολείο όπου μπροστά του γινόταν ο χαμός! Μποτιλιάρισμα, άνθρωποι στους δρόμους, φωνές, συνθήματα, μουσική στην διαπασών από τα μεγάφωνα του σχολείου. Με είχαν προετοιμάσει από το σπίτι ότι κάποιοι θα προσπαθούσαν να κάνουν κατάληψη και μου είχαν εξηγήσει πρόχειρα τι σημαίνει. Όμως η στιγμή που κατάλαβα ήταν η στιγμή που πλησίασα και έφτασα στην πύλη του σχολείου μου. Καμια 100αριά παιδιά ήταν στο οπτικό μου πεδίο! Άλλα κρέμονταν από την κλειδαμπαρωμένη πύλη και χοροπηδούσαν φωνάζοντας συνθήματα, άλλοι είχαν βγει έξω απτα παράθυρα (πως δεν έπεσε κανείς) και στήριζαν τα πανώ, όλοι φώναζαν ασταμάτητα. Έξω από την πύλη ήταν η διευθύντρια μαζί με κάποιους καθηγητές που φώναζε μάταια για να τους πείσει να ανοίξουν την πύλη. Το βράδυ έφευγαν κάμποσοι για τα σπίτια τους αλλά πάντα έμεναν κάποιοι που κοιμόντουσαν μέσα στο σχολείο να μην ανοίξει. Οι μανάδες τους έφερναν ταψιά με μπακλαβάδες, πίτσες, παστίτσια (!) και ότι μπορείτε να φανταστείτε. Αυτό για εμένα ορίστηκε στο μυαλό μου ως ΚΑΤΑΛΗΨΗ όπως έγραφαν και τα μεγάλα γράμματα στα πανώ!!

Τώρα όμως θα ταξιδέψουμε γρήγορα για να φτάσουμε στο 2004. Γίνεται η πρώτη κατάληψη από τότε που πήγα στην σχολή. Έχοντας την εικόνα του πολυτεχνείου του '73 για το οποίο οργανώσαμε τόσες γιορτές στο σχολείο με τους φοιτητές επί της πύλης να προτάσσουν ακόμα και τα στήθη τους στο τανκ είπα να κατέβω μέχρι το πολυτεχνείο να δω τι εικόνα επικρατεί εν καιρώ κατάληψης στην σχολή. Φανταζόμουν κόσμο πολύ ή έξω από το εμπ ή έξω από την σχολή να φωνάζει και κάμποσοι καθηγητές να επιθυμούν να περάσουν και να μην τους αφήνουν. Ειλικρινά έμεινα. Η κατάληψη ήταν δύο τυπάδες που κάθονταν στην πύλη του κτιρίου (προφανώς κλειδώθηκαν οι άλλες για να μην χρειάζονται περισσότερα άτομα) και δεν σου επέτρεπαν να μπεις. Ε όχι! Αυτό δεν ήταν ούτε είναι κατάληψη! Επίσης υποτίθεται ότι έχουμε 7ήμερες καταλήψεις. Θα ήθελα να ήξερα εάν κάποιος μένει για να κρατήσει την κατάληψη σάββατο βράδυ. Εάν κάνω λάθος και πάντα είναι κάποιος μέσα να με συγχωρήσετε για το λάθος μου. Απλά αυτό δεν είναι η κατάληψη που είχα δει σε μικρότερη βαθμίδα εκπαίδευσης. Δεν ξέρω τι φταίει. Η τηλεόραση, η μαλθακότητα, το καθισιό, η κοινωνία? Μήπως το κίνημα δεν είναι μαζικό και μόνο δύο άτομα το στηρίζουν? Δεν γίνεται.. Πως μαζεύονται τόσες χιλιάδες στις πορείες? Όλα αυτά είναι δικαιολογίες και δυστυχώς με οδηγούν στο εξής συμπέρασμα: όλοι είναι βολεμένοι. Προτιμούν να κάτσουν σπιτάκι τους από το να πάνε να κάνουν κατάληψη στο κτίριο. Γιατί όμως? Αφού κατεβαίνουν στις πορείες και ενδιαφέρονται για τα τεκτενόμενα. Τότε γιατί? Ειλικρινά τώρα μου πέρασε από το μυαλό και με ανατρίχιασε. Ελπίζω να μην είναι αυτή η πραγματική εξήγηση. Θεωρούν ότι η κατάληψη δεν είναι αποτελεσματικό μέσο αντίδρασης, ότι κανείς δεν ασχολείται με αυτήν και ότι αρκεί που ονομαστικά λέμε ότι η σχολή τελεί υπό κατάληψη? Όχι? Τότε τι φταίει? Γιατί δεν κατεβαίνει κόσμος στις καταλήψεις? Μήπως δεν έχω καταλάβει καλά την έννοια της κατάληψης? Τι να πω... Δεν ξέρω. Ελπίζω ειλικρινά η ανάλυση που κάνω να είναι λάθος αλλά και πάλι δεν αναιρείται το γεγονός ότι η σχολή είναι άδεια εν καιρώ καταλήψεων. Είχα συζητήσει με έναν φίλο μου κάποια στιγμή (περισσότερο για πλάκα) να βάζουμε τις συνελεύσεις μέρα παρά μέρα ώστε να είναι γεμάτο το πολυτεχνείο! Τέλοσπάντων...

Πέρασε το μεσημέρι και πρέπει να την κάνω. Ίσως να το συνεχίσω κάποια άλλη στιγμή. Ίσως αν παρακινηθώ και από κανένα σχολιάκι ;-) .

Α και κάτι που άφησα αναπάντητο. Εσύ που ήσουν όταν συνέβαιναν όλα αυτά? Γιατί δεν κατέβηκες ΕΣΥ να ενισχύσεις την κατάληψη? Για τρεις λόγους που ελπίζω να αναπτύξω σε επόμενα ποσταρίσματα: θέλω να είμαι απόλυτα ανεξάρτητος, δεν ήμουν εγώ αυτός που κατέβασε το πλαίσιο κατάληψης και τρίτον (είπαμε θα λέω την αλήθεια) είμαι ο φοιτητής που θα κατέβει σε κατάληψη και πορεία όταν θεωρήσω ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι πραγματικά ακραίες.

Αυτά από εμένα
Καλό σαββατόβραδο!