Ο θείος Ζίγκμουντ και η εικασία του υπέρ-εγώ..

Ένα από τα λίγα επαγγέλματα που μου φαίνονται δημιουργικά, ενδιαφέροντα και συναρπαστικά (εκτός από του μηχανικού φυσικά :-) ) είναι αυτό του ψυχολόγου. Δεν μιλάω για βαριές κλινικές περιπτώσεις αλλά για τις καθημερινές. Για τους ανθρώπους που στην σημερινή απρόσωπη και ψυχρή κοινωνία ψάχνουν να βρουν έναν άνθρωπο, έναν φίλο να αδειάσουν κυριολεκτικά τα εσώψυχά τους. Πέρα όμως από αυτό μπορείς να αναλύσεις και να διεισδύσεις βαθύτερα στην ανθρώπινη συμπεριφορά, τις σκέψεις, τις απόψεις αλλά και όλα όσα οδήγησαν το άτομο αυτό εκεί που είναι. Επειδή κινδυνεύω να χαθώ και να απομακρυνθώ από τον τίτλο σταματάω εδώ (υπόσχομαι να επανέλθω!) όσον αφορά στην ψυχολογία.
Κάποιοι από εσάς σίγουρα θα έχουν απλά ακούσει το όνομα Sigmund Freud, κάποιοι άλλοι θα ξέρουν αρκετά για αυτόν και κάποιοι θα έχουν διαβάσει αναλυτικά τις θεωρίες και τα βιβλία του. Ειδικά οι τελευταίοι μπορούν να αποφύγουν τα παρακάτω (και να μην με διασύρουν!) καθώς θα ασχοληθώ τμηματικά με ένα δομικό σημείο της θεωρίας του με απλοϊκό και εκλαϊκευμένο τρόπο.
Σύμφωνα λοιπόν με την θεωρία του η ανθρώπινη ψυχή -με την ευρεία έννοια του όρου που περιλαμβάνει μυαλό, ψυχή και πνεύμα- χωρίζεται σε τρία μέρη: το ego, το id και το super ego (για λόγους αναφοράς θα χρησιμοποιώ τους αγγλικούς όρους και όχι ελληνικούς). Αρχικά φαίνεται πολύ φιλόδοξο και χοντροκομμένο. Είναι δυνατόν να χωρίσουμε τον άνθρωπο ουσιαστικά σε τρία μέρη? Προφανώς αυτό μπορεί να γίνει μόνο με γενικεύσεις και εφόσον δεν διατηρήσουμε ξεκάθαρα τα "σύνορα". Πάμε όμως να δούμε τους ορισμούς που δίνει για το κάθε μέρος:

• Ego. Αποτελεί το κυρίως συνειδητό μέρος της ψυχής. Με λίγα λόγια είναι -όπως λέει και η ελληνική μετάφραση "εγώ"- ο ίδιος ο εαυτός μας κατά το μεγαλύτερο ποσοστό. Είναι αυτά που σκεφτόμαστε, αυτά που κάνουμε συνήθως και αποτελεί ουσιαστικά το interface μας με το εξωτερικό μας περιβάλλον! Επηρεάζεται ιδιαιτέρως από τους άλλους δύο τομείς και αυτό είναι που τελικά παίρνει τις αποφάσεις για την δράση μας. Προκειμένου να πούμε παραπάνω ας συστήσουμε τα άλλα δύο μέρη:
• Id. Σε ελληνική μετάφραση από τα λατινικά είναι "το πράγμα". Ανήκει στο κυρίως ασυνείδητο μέρος της ψυχής. Είναι άκρως ενδιαφέρον και περιέχει κάθε "κακιά", "βρώμικη" και μύχια σκέψη μας κυρίως υποσυνείδητα. Ο Freud τα παρομοιάζει με φίδια που φωλιάζουν στα άδυτα του μυαλού μας. Θεωρείται ότι η στιγμή που απελευθερώνονται πλήρως είναι κατά την διάρκεια του ύπνου. Πολλά από τα όνειρά μας συχνά κυριεύονται από τις "ιδέες" του id. Περιττό να σας αναφέρω ότι είναι η κεντρική βάση της λίμπιντο...
• Super Ego. Κινείται μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου και αποτελεί τον βασικό αντίπαλο του Id. Κατά τον Freud αποτελεί τον ανώτατο εσωτερικό ηθικό δικαστή και είναι ένας συνδυασμός της πατρικής φυσιογνωμίας με τους ηθικούς κανονισμούς της κοινωνίας στην οποία μεγαλώσαμε. Είναι η μικρή φωνούλα μέσα μας που μας κάνει να γυρίσουμε πίσω στον περιπτερά τα περισσότερα ρέστα που μας έδωσε κατά λάθος, είναι αυτή η φωνούλα που μας φωνάζει να μην κλωτσήσουμε τον άνθρωπο που έπεσε στο δρόμο αλλά να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί κ.ο.κ. Είναι ο Τζίμινι Κρίκετ του Πινόκιο :-)
  

Περισσότερα για αυτό μπορείτε να διαβάσετε στο αντίστοιχο άρθρο της wikipedia όπου όμως εστιάζει σε διαφορετικούς τομείς από αυτούς που θέλω να αναφερθώ. Τώρα που όλοι έχουμε μια εικόνα της ανθρώπινης ψυχής μπορείτε να δείτε και αυτήν την εικόνα που νομίζω πως είναι αντιπροσωπευτική (κυριολεκτικά το tip of the iceberg)!
Όπως αντιλαμβάνεσθε αυτό το σχήμα ποικίλει σε σχήμα και σε περιεχόμενο από άνθρωπο σε άνθρωπο. Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε πως ένας ανήθικος άνθρωπος έχει καταπιεσμένο κάτω από την επιφάνεια το super ego του και το id σε άμεση επικοινωνία με το ego του! Μια άλλη ερμηνεία πιθανώς να είναι ότι το super ego του δεν περιέχει τον κώδικα αρχών τον δικό μας που μας έκαναν να τον χαρακτηρίσουμε ανήθικο και επομένως απλούστατα κατά την δική του "κοσμοθεωρία" αυτά που κάνει φαίνονται λογικά και μη κατακριτέα!

Περίπου αυτήν την ανάλυση μας είχε κάνει ένας καθηγητής Ιστορίας (!) στο Λύκειο. Από τότε βέβαια μου έκανε τεράστια εντύπωση και με έκανε να ψαχτώ λίγο περισσότερο και με το θέμα αλλά και με τον εαυτό μου.
Είναι απίστευτο αλλά το id είναι αυτό που προσπαθεί να σε κάνει να μισείς όσους σε μισούν, να θες να πάρεις εκδίκηση, να σκοτώσεις, να χτυπήσεις και να βρίσεις όσους δεν συμφωνούν με σένα, να βλέπεις την ωραία κοπέλα έξω από την σπηλιά και να της ρίχνεις μια με το ρόπαλο και να την φέρνεις μέσα τραβώντας την από τα μαλλιά -ή αντιστοίχως και πιο σύγχρονα!!
Με την βοήθεια του super ego τις περισσότερες φορές καταφέρνουμε να καταπιέσουμε και να καταστείλουμε όλα αυτά τα κελεύσματα του id. Αλλά όχι πάντα. Παρόλα αυτά όλοι αυτοί οι ηθικοί κανόνες του super ego δεν περιέχουν αναγκαστικά μια ουμανιστική λογική. Πάρα πολλοί από αυτούς είναι απλά ταμπού και συμβάσεις της κοινωνίας μας. Είναι αδιανότητο ειλικρινά το πόσες τέτοιες ηθικές ιδιαιτερότητες περιέχουμε μέσα μας! Έστω και αν δεν το πιστεύουμε και θεωρούμε ότι είμαστε απίστευτα απελευθερωμένοι! Ομοίως και τα όσα περιέχει το id δεν είναι "κακά". Όλα είναι ένα θέμα σύμβασης.

Θα μπορούσα να συνεχίζω για ώρες αλλά πρέπει να φύγω και θα σταματήσω εδώ. To sum up που λένε, ο δρόμος προς την "θέωση" φαίνεται να περνάει από το super ego. Όμως τι θα ήταν αυτό χωρίς το id? Τελικά έχω την εντύπωση πως ΟΛΑ (το τι άνθρωπος θες και θα γίνεις, ο χαρακτήρας σου κτλ) είναι μια συγκεκριμένη τακτοποίηση αυτών των δύο τομέων της ψυχής σου. Και ίσως τελικά η "θέωση" να περνάει μέσα από τον έλεγχο του τι θα βάλεις στην ψυχή σου. Τέλοσπάντων το παραέκανα με τα θεωρητικά στο τέλος και ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα (αν αντέξατε να διαβάσετε μέχρι εδώ).

Καλό Σαββατόβραδο!


Υ.Γ.1 Μην μου σχολιάσατε ότι ο τίτλος δεν είναι πρωτότυπος! Το έκανα επίτηδες για να το διαβάσουν οι πορωμένοι με τα μαθηματικά!

Υ.Γ.2 Σκέφτηκε κανείς άραγε την σύνδεση υπέρ-εγώ με κάποιο μόνιμα αμφιλεγόμενο θέμα?

Γιατί, γιατί, γιατί?

Πριν περάσω στο κύριο θέμα νομίζω πως έχω αφήσει πολλές κλασσικές για το blog ερωτήσεις αναπάντητες. Πάμε λοιπόν:

Γιατί να φτιάξω blog?

Για πάρα πολλούς λόγους:

• Έχω άπλετο χρόνο και ειλικρινά νιώθω αρκετά δημιουργικός χρησιμοποιώντας τον για να γράφω διάφορες ιδέες μου.
• Πάντα ήθελα να κάνω ένα είδος ημερολογίου ή μάλλον ιδεολογίου(!) αλλά βαριόμουν. Θα ήθελα στο μέλλον να έχω την δυνατότητα να δω τις ιδέες και τις απόψεις που έχω τώρα και να βλέπω πως θα μου φαίνονται.
  
• Είναι πολύ εύκολος ο χειρισμός και δεν χρειάζεται να το πολυπροσέχω όπως πχ με μία ιστοσελίδα.
• Είναι και η δικιά μου ευκαιρία να γράψω ιντερνετική ιστορία (rofl).
• Και τέλος πάνω απόλα όσο και να βρίζω μια ζωή την έκφραση-έκθεση του λυκείου οφείλω να ομολογήσω ότι μου έχει λείψει!!

Γιατί το ονόμασα (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) home?

Ο βασικότερος νομίζω πως είναι το ότι έβαλα πρόσφατα ubuntu 6.10 και ο κεντρικός φάκελος είναι ο home! Και επειδή άρχισα κουτσά στραβά να δίνω εντολές από την κονσόλα χρειάστηκε ούκ ολίγες φορές να το γράψω! Φυσικά το ότι είμαι σπιτόγατος έπαιξε έναν ρόλο στην ονομασία!

Γιατί έχω mail, blog κτλ με την κατάληξη scientist?

Όχι δεν είμαι ψώνιο! Δεν με θεωρώ επιστήμονα (ακόμη:))! Όλα ξεκίνησαν από κάποιες τηλεφωνικές φάρσες που κάναμε με κάτι φίλους το καλοκαίρι της Γ' Λυκείου! Παίρναμε τηλέφωνο και ζητούσαμε τον "επιστήμονα" και ότι τον είχαμε ανάγκη κτλ. Κλασσικές καφρίλες λυκείου. Στην παραλία αρχίσανε να με φωνάζουνε (λόγω παρουσίας αλλοδαπών υπάρξεων) scientist και μου έμεινε. Είναι το πρώτο όνομα που χρησιμοποίησα για nickname και μέχρι στιγμής δεν με έχει απογοητεύσει αφού πάντα είναι available!!! Αυτά προς το παρόν...

Ξερά και Χλωρά!

Μαζί με τα χλωρά να καίγονται και τα ξερά? Ένα δίλημμα το οποίο είναι πιθανό να φαίνεται αστείο ή ακόμα και γελοίο αλλά τώρα τελευταία ειδικά το συναντάω πάρα πολύ συχνά. Καταρχάς να θέσω το θέμα με κάμποσα παραδείγματα:

Παράδειγμα 1ο: έχουμε 2 κατά συρροήν μανιακούς δολοφόνους. Έγιναν οι απαραίτητες συλλήψεις υπόπτων και καταλήξαμε σε καμιά 10αριά άτομα. Μας είναι αδύνατο να ξεχωρίσουμε ποιοι από αυτούς είναι υπεύθυνοι για τον φόνο. Επομένως τι κάνουμε? Τους αφήνουμε ελεύθερους στην κοινωνία όλους ή τους κρατάμε για πάντα να σαπίσουν στην φυλακή?

Μετά από αυτό το 1ο παράδειγμα βλέπουμε πως το αρχικό "Χλωρά και Ξερά" μετασχηματίζεται στο "γίνεται κάτι κακό με στόχο ένα μεγαλύτερο καλό".

Παράδειγμα 2ο (αληθινό): Στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είχαν στηθεί πάρα πολλές παγίδες και θυσιαστεί πάρα πολλοί άνθρωποι. Μία από αυτές ήταν η εξής: Η περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι Βρετανοί είχαν σπάσει τον κώδικα επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαν στα μηνύματά τους οι δυνάμεις του Άξονα. Οι Γερμανοί αντίστοιχα δεν κατάφεραν να σπάσουν τον πραγματικό κώδικα των Άγγλων. Αντίθετα οι Άγγλοι έστελναν αγγελιοφόρους φέροντας ψεύτικα μηνύματα σε ψεύτικο κώδικα περιμένοντας να τους πιάσουν και να τους δολοφονήσουν οι Γερμανοί. Μία από αυτές τις κομπίνες ήταν αυτή που έγινε για την απόβαση στην Νορμανδία. Όλα τα ψεύτικα μηνύματα που έστελναν έλεγαν για απόβαση κοντά στο Καλαί. Ο Χίτλερ πείστηκε επαρκώς και έχτισε εκεί το περίφημο "Ουράνιο Τείχος". Για να πειστεί στάλθηκαν από τον Τσώρτσιλ 2 μονάδες για απόβαση στο Καλαί. Η απόβαση έγινε τελικά στην Νορμανδία και το Γ' Ράιχ κατέρρευσε. Ο Τσώρτσιλ εξυμνήθηκε ως μέγιστος πολιτικός ηγέτης. Δεν αντιλέγω απαραίτητα. Αλλά όλες αυτές οι ζωές που χάθηκαν? Όντως έσωσαν την Ευρώπη αλλά με τι κόστος... Δεν καταδικάζω το ότι θυσιάστηκαν. Το να θυσιάζονταν για την πατρίδα τους με την θέλησή τους το επικροτώ. Όμως αυτούς τους ανθρώπους τους ποιος ξέρει αν τους κορόιδεψαν? Γιατί τους έστελναν σε βέβαιο θάνατο και με στόχο να πεθάνουν για να πείσουν τον Χίτλερ ή να δώσουν ψεύτικα μηνύματα. Ήξεραν άραγε ότι τους έστελναν σε αποστολή αυτοκτονίας? Τελικά ο Τσώρτσιλ είναι τόσο μεγάλος πολιτικός και Άνθρωπος?

Έχουμε και άλλες προεκτάσεις: "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα?". Και τα παραδείγματα συνεχίζουν και πληθαίνουν:

Παράδειγμα 3ο: Οι συσκευές και τα μέσα παρακολούθησης! Πότε παραβιάζεται η ελευθερία μας? Συχνά λέμε ότι η ελευθερία και τα όρια των δικαιωμάτων μας εκτείνονται μέχρι εκεί που αρχίζουν τα όρια των δικαιωμάτων του άλλου. Και βλέπουμε την γνωστή ζυγαριά με "προσωπική και εθνική ασφάλεια" και "ελευθερία και προσωπικά δεδομένα". Τελικά οι κάμερες είναι πανάκειες? Για να πιάσουμε τους εγκληματίες θα παραβιάσουμε τα προσωπικά δεδομένα των υπολοίπων? Φοβερό θέμα και ότι πρέπει για μελλοντική ανάλυση για αυτό το αφήνω εδώ.

Λοιπόν να θυσιάσουμε λίγο ελευθερία για λίγο παραπάνω ασφάλεια? Η απάντηση που θα δίναμε εξαρτάται πάρα πολύ και από το background και τις προσλαμβάνουσές μας που τόσο πολύ διαφέρουν.

Παράδειγμα 4ο (σύγχρονο και αμφιλεγόμενο όπως όλα): Σε πορεία συνέλαβαν 50 άτομα. Ανάμεσά τους είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι όλοι ένοχοι. Επίσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι όλοι αθώοι. Τι κάνουμε λοιπόν? Διαμαρτυρόμαστε να ελευθερωθούν όλοι και οι ένοχοι να επαναλάβουν τα ίδια? Ή τους αφήνουμε "χλωρούς" και "ξερούς" να καούν στην φυλακή?

Και παραθέτω και ένα τελευταίο παράδειγμα από το ηλεκτρονικό μας φόρουμ:

Παράδειγμα 5ο: Ένα άτομο πολύ συχνά γράφει σε ένα φόρουμ μόνο για να προκαλέσει/ενοχλήσει/πυροδοτήσει αντιδράσεις. Το κακό είναι ότι κατά την ταπεινή μου άποψη δεν πιστεύει αυτά που λέει. Μπορώ όμως να του στερήσω το δικαίωμα έκφρασης? Προφανώς όχι. Φτάνει όμως κάποια στιγμή που τα όσα κάνει και γράφει συμπαρασύρουν όλους τους υπολοίπους και το φόρουμ γίνεται μπάχαλο. Αν τελικά καταλήξουμε στην εξής κατάσταση: "ένα άτομο να καταστρέφει την ενημέρωση και την συζήτηση όλων των υπολοίπων" τότε τι πρέπει να γίνει? Πρέπει να παυτεί?

Τώρα θα σας πω την γνώμη μου πλέον (αφού εξήγησα τις διαστάσεις) για τα χλωρά και τα ξερά. Κατά την γνώμη μου τα χλωρά πρέπει να προστατεύονται με κάθε τρόπο! Δεν αναφέρομαι σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα αφού ανάλογα με το παράδειγμα διαφοροποιείται και η θέση μου. Για παράδειγμα στο δεύτερο διαφωνώ κάθετα. Είναι βέβαιο ότι δεν θα ήμουν καλός ως ηγέτης κι μάλιστα εν καιρώ πολέμου αφού η αδιαφορία (καθώς φαίνεται) για την ανθρώπινη ζωή είναι καίριας σημασίας. Δεν μπορώ πάντως να δικαιολογήσω την απώλεια χαμένων ζωών με τέτοιο τρόπο έστω και αν ήταν για τέτοιο σκοπό. Η άποψη να καούν τα χλωρά με τα ξερά είναι από τις πιο άδικες/αδιάφορες/συχνά καταστροφικές. Παρόλα αυτά το απώτερο καλό δεν είναι στόχος μας? Μερικές φορές η παραπάνω άποψη μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια. Μπορούμε όμως να μετέλθουμε οποιωνδήποτε μέσων για να το πετύχουμε? Σίγουρα όχι. Αλλά τότε?

Παραπάνω έχω θέσει πάρα πολλές ερωτήσεις. Μην περιμένετε να τις απαντήσω πάντως! Αν υπήρχαν έτσι εύκολα απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα θα είχαμε λύσει όλα τα προβλήματά μας! Για να πω την αλήθεια αυτό που θέλω είναι να σώζουμε τα χλωρά και να καίμε τα ξερά αν και αυτό είναι πλήρως ουτοπικό.. Ίσως φταίει το ότι δεν μου αρέσουν οι μέσες λύσεις! Τέλοσπάντων πέρασα άλλο ένα μεσημέρι με τις αμπελοφιλοσοφίες μου. Ελπίζω να προβληματιστήκατε και εσείς μαζί μου και πλέον η φράση "ε μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά" να απέκτησε ένα περισσότερο εμπλουτισμένο νόημα...

Καλό Σαββατόβραδο!

Κατάληψη!

Είναι το θέμα των ημερών (ή και των μηνών)! Δεν περνάει μέρα που να μην μιλήσουμε για αυτή! Βρίσκεται στα στόματα όλων, κάποιοι την υποστηρίζουν και κάποιοι την καταδικάζουν. Πάνω που είχα πάρει φόρα και λέω για τι να γράψω τώρα αυτή η λέξη ήρθε και κουδούνισε στο μυαλό μου! Πάμε λοιπόν. Θα γράψω για την κατάληψη συγκεκριμένα και όχι για τις κινητοποιήσεις (αν και μπορεί να αναφερθώ λίγο και σε αυτές :-) ).

Καταρχήν να πω ότι δεν θεωρώ την κατάληψη πανεπιστημιακού ιδρύματος και μαζί με τις (ειρηνικές) πορείες τις θεωρώ ως τις ύστατες δυνάμεις που έχουν οι φοιτητές στα χέρια τους προκειμένου να αντισταθούν σε ενδεχόμενες αλλαγές που μπορεί να προωθούνται και να θίγουν τα συμφέροντα των φοιτητών. Δεν λέω ότι οι αλλαγές που προωθούνται θίγουν τα συμφέροντά μας αλλά ούτε και το αντίστροφο. Ίσως μια άλλη φορά, τώρα γράφω αμιγώς περί κατάληψης.

Γενικά δεν πιστεύω ούτε στο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" ούτε στο "κάνω ένα κακό για ένα μεγαλύτερο καλό". Για να γίνει πιο ξεκάθαρο ως "κακό" εννοώ την κατάληψη. Γιατί δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος φοιτητής που να θεωρεί τν κατάληψη καλή για το πανεπιστήμιο. Παρόλα αυτά σε ακραίες καταστάσεις μπορώ να την δικαιολογήσω. Αν πχ τα όσα προωθούνται είναι τόσο καταστροφικά για τον φοιτητικό πληθυσμό μπορώ να δικαιολογήσω μια κατάληψη (το "μια" δεν είναι αριθμητικό).

Τώρα θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα από το παρελθόν την οποία φαντάζομαι πολλοί από εσάς θα θυμάστε:

Η πρώτη μου εμπειρία από κατάληψη με γυρνάει στην 1η γυμνασίου. Πρέπει να ήταν κοντά στα Χριστούγεννα του 1998 με την περίφημη μεταρρύθμιση Αρσένη. Ήμουν άλλο ένα μικρό ντροπαλό παιδάκι και θυμάμαι εκείνη την μέρα σαν σήμερα. Με πήγε ο πατέρας μου σχολείο όπου μπροστά του γινόταν ο χαμός! Μποτιλιάρισμα, άνθρωποι στους δρόμους, φωνές, συνθήματα, μουσική στην διαπασών από τα μεγάφωνα του σχολείου. Με είχαν προετοιμάσει από το σπίτι ότι κάποιοι θα προσπαθούσαν να κάνουν κατάληψη και μου είχαν εξηγήσει πρόχειρα τι σημαίνει. Όμως η στιγμή που κατάλαβα ήταν η στιγμή που πλησίασα και έφτασα στην πύλη του σχολείου μου. Καμια 100αριά παιδιά ήταν στο οπτικό μου πεδίο! Άλλα κρέμονταν από την κλειδαμπαρωμένη πύλη και χοροπηδούσαν φωνάζοντας συνθήματα, άλλοι είχαν βγει έξω απτα παράθυρα (πως δεν έπεσε κανείς) και στήριζαν τα πανώ, όλοι φώναζαν ασταμάτητα. Έξω από την πύλη ήταν η διευθύντρια μαζί με κάποιους καθηγητές που φώναζε μάταια για να τους πείσει να ανοίξουν την πύλη. Το βράδυ έφευγαν κάμποσοι για τα σπίτια τους αλλά πάντα έμεναν κάποιοι που κοιμόντουσαν μέσα στο σχολείο να μην ανοίξει. Οι μανάδες τους έφερναν ταψιά με μπακλαβάδες, πίτσες, παστίτσια (!) και ότι μπορείτε να φανταστείτε. Αυτό για εμένα ορίστηκε στο μυαλό μου ως ΚΑΤΑΛΗΨΗ όπως έγραφαν και τα μεγάλα γράμματα στα πανώ!!

Τώρα όμως θα ταξιδέψουμε γρήγορα για να φτάσουμε στο 2004. Γίνεται η πρώτη κατάληψη από τότε που πήγα στην σχολή. Έχοντας την εικόνα του πολυτεχνείου του '73 για το οποίο οργανώσαμε τόσες γιορτές στο σχολείο με τους φοιτητές επί της πύλης να προτάσσουν ακόμα και τα στήθη τους στο τανκ είπα να κατέβω μέχρι το πολυτεχνείο να δω τι εικόνα επικρατεί εν καιρώ κατάληψης στην σχολή. Φανταζόμουν κόσμο πολύ ή έξω από το εμπ ή έξω από την σχολή να φωνάζει και κάμποσοι καθηγητές να επιθυμούν να περάσουν και να μην τους αφήνουν. Ειλικρινά έμεινα. Η κατάληψη ήταν δύο τυπάδες που κάθονταν στην πύλη του κτιρίου (προφανώς κλειδώθηκαν οι άλλες για να μην χρειάζονται περισσότερα άτομα) και δεν σου επέτρεπαν να μπεις. Ε όχι! Αυτό δεν ήταν ούτε είναι κατάληψη! Επίσης υποτίθεται ότι έχουμε 7ήμερες καταλήψεις. Θα ήθελα να ήξερα εάν κάποιος μένει για να κρατήσει την κατάληψη σάββατο βράδυ. Εάν κάνω λάθος και πάντα είναι κάποιος μέσα να με συγχωρήσετε για το λάθος μου. Απλά αυτό δεν είναι η κατάληψη που είχα δει σε μικρότερη βαθμίδα εκπαίδευσης. Δεν ξέρω τι φταίει. Η τηλεόραση, η μαλθακότητα, το καθισιό, η κοινωνία? Μήπως το κίνημα δεν είναι μαζικό και μόνο δύο άτομα το στηρίζουν? Δεν γίνεται.. Πως μαζεύονται τόσες χιλιάδες στις πορείες? Όλα αυτά είναι δικαιολογίες και δυστυχώς με οδηγούν στο εξής συμπέρασμα: όλοι είναι βολεμένοι. Προτιμούν να κάτσουν σπιτάκι τους από το να πάνε να κάνουν κατάληψη στο κτίριο. Γιατί όμως? Αφού κατεβαίνουν στις πορείες και ενδιαφέρονται για τα τεκτενόμενα. Τότε γιατί? Ειλικρινά τώρα μου πέρασε από το μυαλό και με ανατρίχιασε. Ελπίζω να μην είναι αυτή η πραγματική εξήγηση. Θεωρούν ότι η κατάληψη δεν είναι αποτελεσματικό μέσο αντίδρασης, ότι κανείς δεν ασχολείται με αυτήν και ότι αρκεί που ονομαστικά λέμε ότι η σχολή τελεί υπό κατάληψη? Όχι? Τότε τι φταίει? Γιατί δεν κατεβαίνει κόσμος στις καταλήψεις? Μήπως δεν έχω καταλάβει καλά την έννοια της κατάληψης? Τι να πω... Δεν ξέρω. Ελπίζω ειλικρινά η ανάλυση που κάνω να είναι λάθος αλλά και πάλι δεν αναιρείται το γεγονός ότι η σχολή είναι άδεια εν καιρώ καταλήψεων. Είχα συζητήσει με έναν φίλο μου κάποια στιγμή (περισσότερο για πλάκα) να βάζουμε τις συνελεύσεις μέρα παρά μέρα ώστε να είναι γεμάτο το πολυτεχνείο! Τέλοσπάντων...

Πέρασε το μεσημέρι και πρέπει να την κάνω. Ίσως να το συνεχίσω κάποια άλλη στιγμή. Ίσως αν παρακινηθώ και από κανένα σχολιάκι ;-) .

Α και κάτι που άφησα αναπάντητο. Εσύ που ήσουν όταν συνέβαιναν όλα αυτά? Γιατί δεν κατέβηκες ΕΣΥ να ενισχύσεις την κατάληψη? Για τρεις λόγους που ελπίζω να αναπτύξω σε επόμενα ποσταρίσματα: θέλω να είμαι απόλυτα ανεξάρτητος, δεν ήμουν εγώ αυτός που κατέβασε το πλαίσιο κατάληψης και τρίτον (είπαμε θα λέω την αλήθεια) είμαι ο φοιτητής που θα κατέβει σε κατάληψη και πορεία όταν θεωρήσω ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι πραγματικά ακραίες.

Αυτά από εμένα
Καλό σαββατόβραδο!

Α' Νόμος ΗΜΜΥ

Είναι το προϊόν της τριετούς παρουσίας μου στην σχολή των ηλεκτρολόγων αλλά και το πρώτο μου ποστ στο blog εφόσον αναγκάστηκα να το αφαιρέσω από την υπογραφή μου φόρουμ του ΣΗΜΜΥ για να βάλω το link του home:

1ος νόμος των ηλεκτρολόγων

Σε συζήτηση δύο ηλεκτρολόγων*, όπου το θέμα συζήτησης δεν δέχεται μαθηματική απόδειξη, είναι αδύνατον -ανεξαρτήτως επιχειρημάτων- να πείσει ο ένας τον άλλον για κάτι που διαφωνούσαν. Θεωρητικά η συζήτηση που διεξάγεται είναι ανούσια. Πρακτικά έχουμε απλώς έκθεση απόψεων.

*ο νόμος ισχύει και για άλλες ομάδες ατόμων και δυστυχώς η ισχύς του φτάνει στο 95% σε άτομα με υψηλό επίπεδο μόρφωσης.

Παρατηρήσεις

Η ισχύς του νόμου αποδεικνύεται περίτρανα καθημερινά σχεδόν σε όλες μου τις συζητήσεις.
Αν τελικά δύο άτομα που αρχικά διαφωνούσαν συμφωνήσουν είναι επειδή συμφωνούσαν εξαρχής αλλά λόγω διατυπώσεως αλλά και πορείας της συζήτησης δεν το είχαν αντιληφθεί.
Προφανώς είναι λογικό ως μορφωμένοι άνθρωποι να έχουμε μια σοβαρή άποψη και να θέλουμε να την στηρίζουμε όπως μπορούμε όμως σε όλα υπάρχουν όρια.
Τέλος να πω ότι αυτό που λέει ο νόμος αν και θλιβερό είναι αρκετά λογικό. Μέχρι τα 20 σου πολλές θέσεις και απόψεις έχουν κατασταλάξει μέσα σου. Πόσο μάλλον αν έχεις διαβάσει και λίγο παραπάνω. Προφανώς εάν συμφωνήσεις με τον άλλο κατά την διάρκεια της συζήτησης (ενώ στην αρχή διαφωνούσες) σημαίνει ότι δέχτηκες τα επιχειρήματά του! Σημαίνει ότι κατάφερε μέσα στο λιγοστό χρόνο που συζητούσατε να σου καταρρίψει όλα τα επιχειρήματα! Εαν μάλιστα συζητούσατε για κάποιο σημαντικό θέμα σημαίνει ότι με εκείνη την συζήτηση κατέρρευσε η όλη μέχρι τότε "κοσμοθεωρία" σου για το θέμα που συζητούσατε! Προφανώς αυτό μπορεί να γίνει με 3 τρόπους:
- Δεν είχες την σωστή θέση, το κατανόησες και ως απίστευτα ανοιχτόμυαλος δέχτηκες την νέα σωστότερη άποψη.
- Ο άλλος ήταν καταπληκτικός και φοβερά πειστικός ομιλητής που δεν μπόρεσες να αντιτάξεις τίποτα στα επιχειρήματά του.
- Δεν πείστηκες! Ότι και να σου έλεγε δεν θα σε έπειθε αλλά του είπες ότι πείστηκες για να σε αφήσει ήσυχο η πολυλογία του...

Προφανώς όλα τα παραπάνω και ο γράφων εμπίπτουν στον ίδιο νόμο!

Διακήρυξη αρχών και θέσεων-1

Είδα πρόσφατα το "Citizen Kane" και αποφάσισα το πρώτο πράγμα που θα γράψω να είναι το προσωπικό μου μανιφέστο, ούτως ώστε αν κάποτε παραβώ τις αρχές μου να έρθει κάποιος (αν βρεθεί) και να μου το τρίψει στην μούρη (αφού το τυπώσει please μην φάω ολόκληρη οθόνη στην μάπα). Επι του θέματος:

Δηλώνω ότι όλα όσα θα γράφω θα είναι η δική μου προσωπική άποψη. Δεν πρόκειται ποτέ να υποστηρίξω κάποιον από συμφέρον ή μόνο και μόνο επειδή είναι ομοϊδεάτης μου σε κάποια θέματα. Θα λέω πάντα αυτά που θεωρώ αλήθεια και όσο πιο αντικειμενικά και ωμά μπορώ να τα εκφράσω. Δέχομαι απόλυτα τον αντίλογο τον οποίο ελπίζω να δω από όσους κάνουν τον κόπο να ποστάρουν στα σχόλια. Δεσμεύομαι να μην επεξεργαστώ "αντίπαλο" comment(εξαίρεση αποτελούν τα bots). Α και τα όσα γράφω είναι copyrighted ε? :lol:

Αυτή η διακήρυξη δεν πρόκειται να δεχτεί αλλαγές αλλά επιδέχεται προσθήκες (εξού και το "1" στο τίτλο). Ελπίζω να μην χρειαστούν αλλά ποτέ δεν ξέρεις! Περαιτέρω εξηγήσεις για το blog θα δώσω στα ερχόμενα post!

Αυτά για αρχή. Νομίζω ότι το πήρα πολύ σοβαρά! Τέλοσπάντων άντε να δούμε αν θα γράψω και τπτ...